Overal in de industrie maakt men gebruik van codeer systemen om de kwaliteit van de producten en tussenproducten te kunnen monitoren. Daarom vind je overal codes terug. Je ziet zelfs kabels die gecodeerd zijn. Heb je je wel eens afgevraagd hoe ze die kleine lettertjes op die kabels hebben gekregen? Daar zijn speciale kabel printers voor en om die lettertjes zo klein op de kabels te krijgen maakt men ook gebruik van speciale klein karakter inkjet printers.
Je hebt dus printers in allerlei soorten en maten en heel specialistische. Aan deze printers worden hoge eisen gesteld. Ze moeten echte werkpaarden zijn die in hoge snelheid op allerlei oppervlakten zoals glas, papier, karton, kunststof, folie, leer en textiel kunnen printen. En bovendien moet dit printwerk ook nog eens veeg- en wrijfbestendig zijn en bestand tegen allerlei milieu-invloeden.
In de industrie worden producten altijd gecodeerd. Dat is om slechte mislukte tussenproducten uit de productielijn te halen voordat het product bij de consument terecht kan komen. Je kunt je voorstellen dat een farmaceutisch product met een productiefoutje niet bij een patiënt terecht mag komen. Je weet niet wat de gevolgen daarvan zouden zijn. Misschien sterft er wel iemand aan. Behalve dat dat wel vervelend is voor de patiënt zelf, is het ook nog eens heel vervelend voor het imago van het farmaceutische bedrijf. Voor een dergelijke imagoschade moet zo’n fabrikant heel wat doen om het op te poetsen, als het überhaupt wel lukt.
Ook in de voedingsindustrie maakt men gebruik van deze coderingen. Ook de “ten minste houdbaar tot”- code moet geprint worden op de verpakkingen van bederfelijke voedingsmiddelen. Als consument wil je geen bedorven artikelen in je winkelmandje. Het is aan het winkelpersoneel om te voorkomen dat dat kan gebeuren en daarbij is de tht-code een heel handig hulpmiddel.